कागज, कलम र म । एक हप्ता देखिका मेरा साथीहरु मलाई छोड्न मानिरहेका छैनन् । यी तठस्थ छन्।साँचै गजबका रहेछन् । म घ्रिणा पोखुँ या प्रेम पोखुँ , यिनीहरुलाई सन्ताप छैन न त खुशी नै छ; छताछुल्ल पोखिदिन्छन । यो फेब्रुअरी को मासमा प्रेम भुक-भुक उम्लियेर आयो । यिनले पनि तेलाई प्रस्रये दिए,मलजल गरे र मलाई प्रेमले ओतप्रोत गराइदिए । ह्रिदयेका भग्नावसेसहरुमाझ बसेर म लेखिरहेछु निरन्तर। बजार गुल्जार छ नव यौवनाहरुका उन्मत्त सौखले र मेरो डायरिका पानाहरु प्रदिप्त छन् पुराना याद्हरुले । हुन त याद्हरुमा समर्पण गर्ने मान्छे म होईन तर याद्हरुले जुन बित्रिस्ना पैदा गराउंछ तेस्का निमित्त समर्पण भाव जन्मिदो रहेछ। त्यसैले आज यिनै सखिहरुका लहडमा बसी म आफ्नै केरकार गर्दै छु ।
बर्बर्ती खसाल्ने आसुँका दानाले मेरो निद्रा पनि भङ्ग गर्छ। उस्ले आँफैलाई त्यती कमजोर बनाएकी थीइ। उस्को त्यो हबिगत को जिम्मेवार,कर्ज्दार थीयो उस्को सोच्ने सैली। संसार भरिका दोसहरु आफ्नो थाप्लोमा लिन्थी र उस्को पोक्ची गालाबाट आसुँका दाना बर्सिन्थे। हाँसोमा बेदना छचलकिएर मेरो जिउभरी छिटा पर्थ्यो र म उसलाई मुसारिरहन्थे,सम्झाइरहन्थे,थपथपाइरहन्थे । उ मेरो आँखामा पुलुक्क हेर्थी र हास्थी स्नेहले र विश्वाशले की म सधैं उस्को छेउमा त्यसरी नै हुनेछु भनेर । उसको आँखा ठुला ठुला गूचा जस्ता थिए । घन्टौ सम्म उस्को आँखामा हेरेर बस्न मन लाग्थ्यो । चनचले,अल्लारे र बैंसले धपक्कै बलेकी थियी। येस्ती मेरि गुडिया थीइ । संसारलाई अफु जस्तै सोच्थी,तेसरी नै हेर्थी । सार्है सोझी थी । उसलाई अफिस होस् वा घर,बसपार्क वा माईक्रोमा होस् रुनुलाई कुनै शक्तिले रोक्न सक्दैन थियो। कहीले कति धेरै माया गर्ने मान्छे पाए भनेर रुन्थी । कसैले नलाएको माया मैले लगाएछु !
समय बलबान छ,क्रुर छ,निर्दयी छ;समय तठस्थ छ । हामी जीवनको दौडमा जस्तो तयारीले प्रस्तुत हुन्छौ तेसै अनुरुपको समय प्रति लगाव देखाउछौ । शायद तयारीमा त्रुटी थियो र उ म भन्दा धेरै धेरै टाढा भई। म कुद्नन सकिन या उस्ले भेट्न चाहीन । मन कुडियेर आउछ,अस्थिर हुन्छ । बर्खाको झरी सरी पानी बर्सेको बर्स्यै छ र एक्लोपन बिझाइरहेछ । उ खुशी होली नयाँ जिन्दगी देखि । अब त रुन्न होली ।एकबर्ष धेरै लामो अन्तराल हो,परिबर्तित भएकी होली,सजग हुन सिकेकी होली ।
रातको साँढे एघार भएछ,पानि अझै सिमसिम परिरहेछ। पल्लो घरमा गाउँबाट आएका एक जना झाँक्री मेरो छिमेकीको छोरीको ज्वरो नीको गर्न यो रातमा सिमे भुमे फलाक्दै छन् । छिप्पीदै गएको रातसंगै मन बहकिदै छ । म छु ,कलम र कागज को टुक्रा छ ।यिनै सखिहरुका साथमा भावनाका हाँगाहरुमा सोइसाला खेल्दै छु ।
Its a real nice piece of writing...we wud be gr8ful if we gotta read it as its full version wid d same intresting taste n way of writing...ya spelling corections r recommended as soon as possible
ReplyDeleteThank you for your comment Prajwola.
ReplyDeleteI will come up with its full fledged version n try to maintain its freshness.I am learning to type in unicode.I will com up with the corrections too.
your comment is really valuable.
सुदिपको साहित्य रस मलाई निकै मन पर्यो। अझ राम्रो गर्दै जाऊँ यो मेरो शुभकामना।।।।।।।।।।।।।।।।।।।।।।।।
ReplyDeletethank you suraj.
ReplyDeleteIt is always an encouragement to have frens like you behind me.I will keep writing.
your feedback is fuel for me.
hello bartaula,
ReplyDeletegenuine expression of feelings into words.
thank you sunil.
ReplyDeleteYour feedback is treasured.
एकदमै मर्मश्पर्शी छ । सार्है मन पर्यो, तर तिम्रो रचना कहिले चाही मनपरेन र मलाई ? एस्तै धेरै लेख्दै जाउ, मेरो शुभकामना तिमीलाई :)
ReplyDeleteIs it Suman?? thank you saathi.......i didn't know that u had a blog...m gonna check it out yaar..i do want to write lot more but blogging from CYber is problematic here..........So,i have to limit myself but it is fun to rush in a cyber when you are just walking and u feel like blogging instantly.............
ReplyDeleteI didn't know that you are such a wonderful writer! I love every bits of your writing! keep on writing, I wish to read more more and more !
ReplyDelete